Ρε, τι κακό και τούτο με την μανία ετεροπροσδιορισμού μας και τις αναγωγές στα δυτικά πρότυπα. Το ρεμπέτικο ως εγχώριο blues ή ο Χρηστάκης ως Έλλην Τζόνι Χάλιντεϊ!!!!
Κι έτσι κι αλλιώς, μέγα άσμα ερωτικό και πένθιμο το κάτωθι... Η πενιά στα κουπλέ δεν υπάρχει, αν και στο ρεφραίν ρέει άφθονα η κλάψα η απροσμέτρητη. Στον αέρα έπαιξε στουντιακή έκδοση αναγκαστικά, αν και ο άρτος εδράζεται εμφανώς στο ζωντανό το πράμα...
